Święta Wielkanocne to najstarsza i najważniejsza spośród uroczystości celebrowanych przez Chrześcijan. Nieodzownym elementem tej tradycji jest koszyczek wielkanocny wraz z jego zawartością.

Początek tradycji koszyczka, wziął się z tradycji święcenia pokarmów, kiedy poświęcone musiało być wszystko, co miało znaleźć się na wielkanocnym stole. W dzisiejszych czasach w wielkanocnym koszyczku muszą znajdować się symboliczne pokarmy. I tak: koniecznie jajka, najczęściej pomalowane w różne  kolory – są symbolem  nowego życia. Koniecznie do koszyczka wkładamy baranka z chorągiewką (najczęściej wykonanego z masła, lub masy cukrowej), jako symbol Zmartwychwstałego Chrystusa, oraz sól, która ochroni pokarm nasz przed zepsuciem. Do koszyczka dodajemy również chlebek wielkanocny, kawałek wędliny, pieprz, chrzan, kawałek baby wielkanocnej, czyli to wszystko co w większej ilości znajdzie się na świątecznym stole.

Tradycyjnie koszyczek zwiastuje śniadanie wielkanocne, które odbywa się na drugi dzień po poświęceniu pokarmu. Na stole muszą się znaleźć: jaja, wędliny, szynki, żur, baby wielkanocne i mazurki. Na każdym z talerzy powinny znaleźć się produkty z poświęconego dzień wcześniej koszyczka. Stół dekoruje się pierwszymi wiosennymi kwiatami.

W niektórych miejscowościach gospodarze domu chowają kosz ze słodyczami dla dzieci. Dzieci szukają słodyczy, czyli inaczej szukają „zająca”. Według tradycji bowiem, zając chodzi po domach i zostawia drobne prezenty w przygotowanych specjalnie koszykach.

O plamach wielkanocnych można przeczytać tutaj.